«Χανιώτικα Νέα της Δευτέρας», Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2005
Από την εταιρεία τέχνης «ΒΙΟΛΕΤΤΑ»
«Ο ΤΡΟΜΑΡΑΣ»
ΑΥΡΙΟ ΤΡΙΤΗ Η ΠΡΕΜΙΕΡΑ
Το παιδικό διήγημα «Ο Τρομάρας» του Γεωργίου Βιζυηνού παρουσιάζει από αύριο Τρίτη 22 Φεβρουαρίου (8.30μ.μ.) και έως τις 5 Μαρτίου η εταιρεία τέχνης «Βιολέττα» στο θέατρο «Δημήτρης Βλησίδης» στο Κουμ Καπί. Το διήγημα είναι γραμμένο το 1884.
Η «ψυχή» της παράστασης και της εταιρείας «Βιολέττα», Μαρινέλλα Βλαχάκη, μιλώντας για τη συνάντησή της με τον… «Τρομάρα» σημειώνει:
«Κάπως έτσι συμβαίνουν νομίζω τα πράγματα… κορφολογούμε αισθήσεις, εικόνες, στιγμές, συγκινήσεις των παιδικών μας χρόνων, και στην ωριμότητά μας τα ξανασυναντάμε μετουσιωμένα με νέα μορφή και περνάμε όπου μπορούμε διορθωτικά. Κάποια μέρα σκαλίζοντας στη βιβλιοθήκη ανακάλυψα τον «Τρομάρα». Ένα σχεδόν άγνωστο παιδικό διήγημα του Γ. Βιζυηνού γραμμένο το 1884.
Το διάβασα με μιας και ένοιωσα γύρο μου τη ζεστασιά της τάξης του σχολείου μου, με την ξυλόσομπα στη μέση, τον ήχο των ξύλων που καίγονταν και τη νεραντζιά της αυλής να αποκρεμιέται από το παράθυρο για να ακούσει κι εκείνη τα παιδιά που προσπαθούσαν να πουν απ’ έξω ένα από τα ποιήματα του αναγνωστικού.
Ο ήχος της βέργας στα χέρια των παιδιών που δεν τα είχαν μάθει σωστά έκοβε το ποίημα στη μέση κι έπειτα πάλι από την αρχή..
Το πρώτο και το μόνο ποίημα που κατάφερα να μάθω ήταν του Γ. Βιζυηνού. Το ήξερα πολύ πριν μας το παραδώσει η δασκάλα μας μα όταν σήκωσα το χέρι μου να το πω χάθηκε με μιας από τη μνήμη μου κι έτσι ο ήχος της βέργας αντικατέστησε τη μουσική του ποιήματος. Το ξαναθυμήθηκα όταν βγήκα από την τάξη».
«Ο Τρομάρας – συνεχίζει η κ. Βλαχάκη- με ενθουσίασε και θέλησα να τον σηκώσω από τις σελίδες να τον ζωντανέψω και να τον γνωρίσω στα παιδιά, να μοιραστώ μαζί τους την ανέμελη αυτή στιγμή του μεγάλου μας συγγραφέα με έναν ευχάριστο τρόπο σημερινό.
Η γλώσσα του Τρομάρα είναι στην καθαρεύουσα, αλλά δεν έχει δυσκολία στην κατανόησή της και σήμερα, επειδή ο συγγραφέας το απεύθυνε καθαρά στα παιδιά θέλοντας να επικοινωνήσει μαζί τους με όσο πιο απλό τρόπο μπορούσε.
Το θέμα που απασχολεί την υπόθεση του διηγήματος είναι ο φόβος που είναι τεράστιος σε σχέση με το μέγεθος μας και που για να τον νικήσουμε πρέπει να επιστρατεύσουμε ανάλογη με τον φόβο μας θέληση. Όλα αυτά δίνονται με κέφι και χιούμορ.
Ήθελα λοιπόν να κρατήσω όλο το έργο πάνω μου για να έχει τη δυνατότητα να παιχτεί οπουδήποτε και στα απομακρυσμένα χωριά.
Έτσι μια λιτή, έξυπνη ευρηματική σκηνογραφική ιδέα του Γιώργη Σηφακάκη, που ενθουσιάστηκε κι εκείνος με το κείμενο, έδωσε και τη σκηνοθετική άποψη, και γίναμε πολλοί επί σκηνής… Ο Λεωνίδας Μαριδάκης έγραψε με πολύ μεράκι τη μουσική ενώ οι στίχοι των τραγουδιών είναι του Γ. Βιζυηνού. Η Κατερίνα Παπανδρέου φωτίζει με μοναδικό τρόπο τη παράσταση».
Όπως προαναφέρθηκε οι παραστάσεις θα αρχίσουν αύριο Τρίτη στις 8.30 το βράδυ και θα διαρκέσουν έως τις 5 Μαρτίου. Το Σάββατο και την Κυριακή θα δοθούν και πρωινές παραστάσεις στις 11π.μ.
Συντελεστές: Σκηνοθετική επιμέλεια κατασκευή σκηνογραφικών αντικειμένων του Γιώργη Σηφακάκη, θεατρική διασκευή Μαρινέλλας Βλαχάκη, μουσική Λεωνίδα Μαριδάκη, τραγούδι: Αναστασία Έδεν – Λεωνίδας Μαριδάκης, στίχοι τραγουδιών: Γ. Βιζυηνού, φωτισμοί: Κατερίνα Παπανδρέου, σχέδιο αφίσας: Κωστής Ζαζάς, αφήγηση- ερμηνεία: Μαρινέλλα Βλαχάκη.
Η Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία Τέχνης «Βιολέττα» ιδρύθηκε στα Χανιά τον Δεκέμβριο του 2000 με σκοπό να διατηρήσει ζωντανή τη μνήμη της ηθοποιού Βιολέττας Γιαννοπούλου.
«Χανιώτικα Νέα», Τετάρτη 2 Μαρτίου 2005
ΒΙΖΥΗΝΟΣ ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ
Ώρα 7:00 Σαββάτου βράδυ κι ο φόρτος της ημέρας στοιβαγμένος βαθιά μες στο μυαλό μου μια πρόσκληση για θέατρο πλάι στο μουσικό κουτί στην άκρη της βιβλιοθήκης μοιάζει να ειρωνεύεται το προσωπικό μου τούτο ανάλωμα. Ώρα 7:30 αποφάσισα ν’ ακολουθήσω το κάλεσμά της και στις 8:15 είμαι ήδη έξω από το Θέατρο Βλησίδη κουβαλώντας τις δυνάμεις μου φορτίο βαρύ μες την ψυχή μου.
Ο «Τρομάρας» το παιδικό διήγημα του Γ. Βιζυηνού που ήρθα να παρακολουθήσω μου υποκλίνεται σεμνά, ως φιγούρα – έξοχη δουλειά του Γιώργη Σηφακάκη – από το κέντρο της σκηνής, μπαίνοντας στην αίθουσα. Θαυμάζω το σχέδιο αφίσας του Κώστή Ζαζά που κρατώ πίσω από τις κουρτίνες να μου χαμογελά όλο καμάρι και ικανοποίηση για την τιμή που του κάνουμε ο ίδιος ο Βιζυηνός «ο καλός αυτός φίλος των παιδιών της Ελλάδας, συγγραφέας με μεγάλη ψυχή και αληθινό ταλέντο, έφερε στο φως και πολιτισμό στην Ελλάδα, όντας ένα πολυβασανισμένο χωριατόπαιδο που γεννήθηκε στα 1849 σ’ ένα μαγευτικό χωριό, τη Βίζα της σκλαβωμένης Θράκης απ’ όπου έβγαλε το παρόνομά του Βιζυηνός…».
Το πρώτο καθάρισμα του μυαλού μου έχει ήδη αρχίσει. Κλείνουν τα φώτα και το μουσικό κουτί που νόμιζα πως είχα στο σπίτι μου ξεχάσει, σα ξανανιωμένη αθωότητα μοιράζει σε μας τους θεατές τις νότες του τις ζεστές φωνές της Αναστασίας Έδεν και του Λεωνίδα Μαριδάκη.
«Για πες μας το! Για πες μας το κυρά το παραμύθι! Ακόμα μια και φθάνει».
Το ταξίδι στο χρόνο έχει ήδη αρχίσει.
Η Μαρινέλλα Βλαχάκη, γνώριμη πια θεατρική μορφή μπροστά μας επί σκηνής κρατώντας στους ώμους της το βάρος της θεατρικής διασκευής και της αφήγησης, δίνει τον παλμό και η καρδιά του έργου αρχίζει να χτυπά.
«Ο Τρομάρας ήτον έξυπνο και άξιο παιδί, αλλά ήτον κατά δυστυχία πολύ ισχνό και αδύνατο. Και το χειρότερο από όλα, είχε ένα μεγάλο ελάττωμα. Ετρόμαζε και από το πλέον ασήμαντο πράγμα.. Δια τούτο, τα παιδιά του δρόμου του εκόλλησαν το παρόνομα και τον εφώναζαν Τρομάρα».
Το διάβασα στη συνέντευξή της μια μέρα πριν την έναρξη των παραστάσεων και πίστεψα πως την αγάπησε τούτη τη δουλειά, είδα την ερμηνεία της και το ‘νιωσα στ’ αλήθεια. Σμίξαμε πάνω στο λόγο της με την γλώσσα του Βιζυηνού και μονομιάς τα 120 χρόνια που μας χωρίζουν από τη συγγραφή του έργου γίνηκαν μια σταγόνα χρόνου στου μακραίωνου πολιτισμού μας τον ωκεανό. Η δραστικότητα του λόγου με την ταχύτατη εναλλαγή των ρηματικών τύπων για την πλοκή της περιπέτειας, η λιτότητα των σχημάτων λόγου αλλά και η εικονοπλαστική δύναμη ουσιαστικών και εμπνευσμένων σύνθετων επιθέτων «φεγγαροφώτιστο κλαρί» μας μάγεψαν στο άπλωμα του έργου, κρατώντας το δικό τους ρόλο ακέραιο στο θεατρικό τούτο παιχνίδι επί σκηνής. Στη θεατρική ερμηνεία της Μαρινέλλας ο καλοβαλμένος τούτος λόγος έγινε πράξη θεατρική και μας ταξίδεψε πάνω από τα σύνορα του χρόνου και πέρα από χρονικές συντεταγμένες.
Δεν ήταν μόνο η έντεχνη δραματοποίηση του αφηγηματικού λόγου με τις εναλλαγές των αφηγηματικών ρόλων χάρη στους απόλυτα πετυχημένους χρωματισμούς της φωνής της Μαρινέλλας Βλαχάκη που ελίσσονταν εκπληκτικά από το ρόλο του αφηγητή στους ρόλους των προσώπων στα διαλογικά μέρη του έργου, ήταν επιπλέον το άψογο συνταίριασμα με τις φιγούρες στην εικαστική απεικόνιση των ρόλων, επίσης ο εμβόλιμος συνειρμός με το θέατρο σκιών, η μουσική και ο προσεγμένος φωτισμός της Κατερίνας Παπανδρέου, ήταν όλα αυτά μαζί που συντέλεσαν στην υποβλητική ατμόσφαιρα του έργου και συνέθεσαν μια άψογη θεατρική δουλειά με μεράκι, περισσή ευαισθησία και επαγγελματισμό.
Κι ενώ το έργο έφθανε στο τέλος του, ένιωθα στο απόσταγμα των αισθημάτων μου πως όλα τούτα μοιάζουν να έχουν δραπετεύσει από τις κιτρινισμένες, μα πάντα αγαπημένες σελίδες του ξεχασμένου από το Δημοτικό αναγνωστικού μου. Αυτή η αίσθηση ήρθε και καταλάγιασε στην ψυχή μου κι όταν το βράδυ αντίκρισα το μουσικό κουτί στο βάθος της βιβλιοθήκης ένιωσα με τη θέα του έπειτα από καιρό συμφιλιωμένη.
Το άνοιξα και στην ξεχασμένη μελωδία του αποκοιμήθηκα.
Σ’ ευχαριστώ, Μαρινέλλα, για το κάλεσμα και θερμά συγχαρητήρια για την δουλειά σου που είναι για μια ακόμη φορά επιτυχημένη.
Ρούλα Βουράκη
Φιλόλογος
«Χανιώτικα Νέα», Δευτέρα 7 Μαρτίου 2005
Στο θέατρο «Δ. Βλησίδης»
Ο Τρομάρας
Γράφει η Δέσποινα Μαριανάκη - Κουτζογλου
Ένα ξεχασμένο διήγημα του μεγάλου Έλληνα ποιητή και διηγηματογράφου Γεωργίου Βιζυηνού, είχε την τύχη βουνό, να πέσει στα χέρια της Μαρινέλλας Βλαχάκη. Τ’ άρπαξε με λαχτάρα η πεθύμια της, για ένα μνημόσυνο στο φτωχό χωριατόπαιδο της Θράκης, που κατόρθωσε τ’ ακατόρθωτα, η φαντασία της, για να το συγκλωνιάσει, η δυναμικότητά της η εντυπωσιακή, για να το δραματοποιήσει και να το κάμει ένα μαγευτικό παραμύθι με όλα τα στολίδια του, που συναρπάζει μικρούς και μεγάλους. Ένα παραμύθι ψυχογράφημα της παιδικής ηλικίας και σκέψης, που έχει τη δύναμη της διδαχής και του παραδειγματισμού εν μέσω χαράς και γέλιου. Το ζήσαμε όσοι παρευρεθήκαμε αυτές τις ημέρες στο συμπαθέστατο θεατράκι «Δ. Βλησίδης». Τα φώτα σβήνουν. Μια σκοτεινιά μας αγκαλιάζει για να μας μεταφέρει από το χθες στο σήμερα από το τότε στο τώρα. Μια απαλή μουσική και κρυστάλλινες παιδικές φωνές χαϊδεύουν τ’ αυτιά μας.
Για πες μας το! Για πες μας το κυρά το παραμύθι!
Και η κυρά, ως λάμπον φως, παρουσιάζεται, επί σκηνής, στο πρόσωπο της Μαρινέλλας, για ν’ αρχίσει να ξετυλιγαδιάζει τόσο ζεστά, τόσο αισθησιακά το παραμύθι της… Το παραμύθι στη γλώσσα του Βιζυηνού, στη γλώσσα την ελληνική, πριν από πολλά χρόνια, μα την τόσο καταληπτή σ’ όλους. Κι έτρεχε ο νους της, κι έτρεχε η γλώσσα της, θαυμάζοντας την, αφηγούμενη κι έλεες και απορούσες και θαύμαζες το τι, και το πώς; Πώς τα κατάφερνε όλα αυτά, που άκουες και έβλεπες επί σκηνής; Πώς σήκωσαν οι αδύνατοι ώμοι της τόσο μεγάλο φορτίο;
Την αλλαγή, εν τη ρύμη του λόγου της, προσώπων, φωνών (κείνο το γέλιο) σκηνών, κινήσεων. Πώς μπόρεσε να συνδυάσει πρόζα, κουκλοθέατρο, θέατρο σκιών;
Τέτοια μνήμη, τόσο αυτοσυγκέντρωση, τόση επιδεξιοσύνη και θεληματικότητα! Είναι ν’ απορείς! Ένα μεγάλο ΕΥΓΕ στη Μαρινέλλα Βλαχάκη μα και σε όλους τους συνεργάτες της. Στο Γιώργο Σηφακάκη, για τη σκηνοθετική αντίληψη και την κατασκευή των σκηνογραφικών αντικειμένων. Στον Λεωνίδα Μαριδάκη για τη μουσική επένδυση. Στην Αναστασία Έδεν και τον Λεωνίδα Μαριδάκη για το τραγούδι. Στην Κατερίνα Παπανδρέου για το φωτισμό.
«Χανιώτικα Νέα», Σάββατο 5 Μαρτίου 2005
«Ο ΤΡΟΜΑΡΑΣ»
Θεατρική αφήγηση διηγήματος για μικρούς και μεγάλους
Μια ακόμα παράσταση από την Εταιρεία Τέχνης «ΒΙΟΛΕΤΤΑ» της Μαρινέλλας Βλαχάκη, με αγάπη και σεβασμό στο παιδί, με αγάπη και σεβασμό στην ελληνική λογοτεχνία.
«Ο Τρομάρας» είναι ένα παιδικό διήγημα του Γεωργίου Βιζυηνού γραμμένο το 1884 και σχεδόν άγνωστο στους περισσότερους – μικρούς και μεγάλους.
Η αφήγηση εξελίσσεται σ’ ένα έξυπνο, ευρηματικό σκηνικό χώρο (σκηνοθετική επιμέλεια και κατασκευή σκηνογραφικών αντικειμένων Γιώργη Σηφακάκη) στολισμένη με νότες, μελωδίες και ήχους (μουσική Λεωνίδα Μαριδάκη, τραγούδι Λεωνίδα Μαριδάκη, Αναστασίας Έδεν). Ο λόγος, η μουσική, η σκηνογραφία και ο φωτισμός ανοίγουν την πόρτα της καρδιάς και του νου με όμορφο, τρυφερό και μαγικό τρόπο.
Η γλώσσα του διηγήματος αν και καθαρεύουσα είναι κατανοητή από τα παιδιά γιατί είναι απλή και η πλοκή της ιστορίας εξελίσσεται ομαλά στο χρόνο. Η θεατρική αφήγηση και η ερμηνεία της Μαρινέλλας Βλαχάκη, τους δίνει τη δυνατότητα να προσεγγίσουν ένα άγνωστο, μη οικείο λογοτεχνικό κείμενο και το γλωσσικό περιβάλλον μιας άλλη εποχής. Μοναδική ευκαιρία ν’ ακούσουν τη μητρική γλώσσα σε μια διαφορετική ποικιλία, να καλλιεργηθούν γλωσσικά και να απολαύσουν αισθητικά ένα έργο του μεγάλου Έλληνα συγγραφέα. Ακόμα και αν κάποιες λέξεις ή φράσεις είναι δύσκολες για τα σημερινά παιδιά η παρουσίαση του διηγήματος μέσω της θεατρικής αφήγησης, τα βοηθάει να κατανοήσουν τη γλώσσα και το ύφος γιατί η επικοινωνία ενισχύεται και συμπληρώνεται με επιπλέον στοιχεία, τόσο γλωσσικά (τονισμός, χρωματισμός, άρθρωση, σύνταξη…) όσο και μη γλωσσικά (κινήσεις του σώματος, εκφράσεις προσώπου, οπτική επαφή…). Ας μην τρομάζει λοιπόν, «Ο Τρομάρας» λόγω της γλώσσας και του λεξιλογίου του – η «τηλεοπτική γλώσσα» να μας τρομάζει που μεταδίδει λέξεις και πληροφορίες επικίνδυνα ακατανόητες! Αξιόλογη παράσταση που έχει να μας «πει» πολλά και ενδιαφέροντα. Δυστυχώς, η υπερβολική παρακολούθηση τηλεοπτικών προγραμμάτων και κινουμένων σχεδίων από τα παιδιά και τους νέους κινδυνεύει να προσδιορίζει την ποιότητα και την ποσότητα του ελεύθερου τους χρόνου και πραγματικά κυριαρχεί στην διαμόρφωση του αισθητικού τους κριτηρίου.
Γι’ αυτό τέτοιου είδους παραστάσεις δεν πρέπει να περνάνε απαρατήρητες, δίνουν ευκαιρίες για μια διαφορετική προσέγγιση της λογοτεχνίας, ευκαιρίες για γνωριμία με κείμενα λιγότερο οικεία και συμβάλλουν στο να διαμορφωθεί η κριτική σκέψη.
«Ο Τρομάρας» περιμένει το κοινό του – μικρούς και μεγάλους – στο θέατρο «Δ. Βλησίδης», καθημερινά μέχρι και σήμερα 5 Μαρτίου, για ν’ ακούσουν τη δική του ιστορία, τα βάσανα και τους φόβους του, τις περιπέτειες και τα κατοθρώματά του.
Όσο για τους μικρούς θεατές σίγουρα την παράσταση θα την απολαύσουν περισσότερο παρέα με αγαπημένα τους πρόσωπα – φίλους, γονείς, γιαγιάδες, παππούδες…- όμορφες στιγμές, «ονειροϋφασμένες» που θα μείνουν γλυκές αναμνήσεις στη μνήμη να τους συντροφεύουν σ’ όλη τη ζωή τους. Κι αν τύχει μετά από χρόνια σκαλίζοντας τα συρτάρια τους να βρουν το πρόγραμμα της παράστασης θ’ ακούσουν κάποιον διακριτικά «να κρούει τη θύρα της καρδιά των» και να τους παρακαλεί: «για πες μας το ! Για πες μας το, κυρά το παραμύθι! Ακόμα μια και φθάνει!».
Δέσποινα Τζιάκη
«Χανιώτικα Νέα», Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2005
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΕΧΝΗΣ «ΒΙΟΛΕΤΤΑ»
«Ο ΤΡΟΜΑΡΑΣ»
Ένα εξαιρετικό παιδικό διήγημα του Γεωργίου Βιζυηνού, γραμμένο το 1884, τον «Τρομάρα», παρουσιάζει για μικρούς και μεγάλους η εταιρεία τέχνης «Βιολέττα» στη σκηνή του θεάτρου: «Δημ. Βλησίδης» στο Κουμ Καπί.
Οι παραστάσεις θα αρχίσουν την ερχόμενη Τρίτη 22 Φεβρουαρίου στις 8.30 το βράδυ και θα διαρκέσουν έως τις 5 Μαρτίου. Το Σαββάτο και την Κυριακή θα δοθούν και πρωινές παραστάσεις στις 11π.μ.
Το συγκεκριμένο διήγημα του Γεωργίου Βιζυηνού είναι ιδιαίτερα σημαντικό. «Ο Τρομάρας ήτον έξυπνο και άξιο παιδί, αλλά ήτον κατά δυστυχία πολύ ισχνό και αδύνατο. Και το χειρότερο από όλα, είχε ένα μεγάλο ελάττωμα. Ετρόμαζε και από το πλέον ασήμαντο πράγμα.. Δια τούτο, τα παιδιά του δρόμου του εκόλλησαν το παρόνομα και τον εφώναζαν Τρομάρα».
Η σκηνοθετική επιμέλεια και η κατασκευή σκηνογραφικών αντικειμένων είναι του Γιώργη Σηφάκη, η θεατρική διασκευή της Μαρινέλλας Βλαχάκη, η μουσική του Λεωνίδα Μαριδάκη – τραγούδι: Αναστασία Έδεν – Λεωνίδας Μαυριδάκης, στίχοι τραγουδιών: Γεώργιος Βιζυηνός, φωτισμοί: Κατερίνα Παπανδρέου, σχέδιο αφίσας: Κώστας Ζαζάς, αφήγηση – ερμηνεία: Μαρινέλλα Βλαχάκη.
Η Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία Τέχνης «Βιολέττα», ψυχή της οποίας είναι η Μαρινέλλα Βλαχάκη, ιδρύθηκε στα Χανιά το Δεκέμβριο του 2000 με σκοπό να διατηρήσει ζωντανή τη μνήμη της ηθοποιού Βιολέττας Γιαννοπούλου. Ήδη, έχει παρουσιάσει σημαντικές δουλειές, διατηρώντας ποιότητα και σοβαρότητα σε ότι έχει δραστηριοποιηθεί.
Γ. ΛΥΒ.
«Χανιώτικα Νέα», Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2005
«Ο… ΤΡΟΜΑΡΑΣ»
Χτες, στο θέατρο «Βλησίδη», άνοιξε μια πόρτα, μια πόρτα στο Παραμύθι.. μπήκαμε μέσα μια παρέα ενήλικες… «Για πες μας το – για πες μας το κυρά, το παραμύθι»…
…Και το παραμύθι το είδαμε, το ακούσαμε, το χαρήκαμε…
Ήταν φτιαγμένο με όλα εκείνα τα μαγικά υλικά που είχαν τα «αληθινά παραμύθια» των παιδικών μας χρόνων, αυτά που μας έχουν λείψει…
…Είχε ληστή, είχε ήρωα, είχε φόβο, είχε αίσθημα…
Με το φως, τους ήχους, τις φιγούρες, τη μουσική και την υπέροχη αφήγηση, μπήκαμε μέσα στο παραμύθι και το ζήσαμε.. όπως τότε…
Ευχαριστούμε πολύ την Μαρινέλλα Βλαχάκη που μας άνοιξε την πόρτα…
Θεοδοσία Κατριτζιδάκη
«Χανιώτικα Νέα», Πέμπτη 3 Μαρτίου 2005
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΕΧΝΗΣ «ΒΙΟΛΕΤΤΑ»
«Ο ΤΡΟΜΑΡΑΣ» Γεωργίου Βιζυηνού
«Ελπίζω ότι θα προτιμήσεις εις παν ό,τι γράφεις το φυσικό και απέριττο αλλ’ εκφραστικό του κοινωνικού λόγου ύφος…» Γ. Βιζυηνός
Γράφει η Φωτεινή Σεγρεδάκη
«Εις παν ό,τι γράφεις…», το ύφος το εκφραστικόν..
Έτσι όπως εκείνος, ο τρυφερός λογάς, του οποίου ο λόγος ρέει και σήμερα, και μπορεί να τα πει όλα όσα έλεγε, τόσους πριν από την εποχή μας χρόνους.
Ο Γεώργιος Βιζυηνός. Το παραμύθι του «Ο Τρομάρας», επέλεξε η Μαρινέλλα η Βλαχάκη. Για να μας δώσει άλλη μια ωραία εκδοχή των προσπαθειών της, στην Τέχνη της επί σκηνής. Απευθύνεται με αγάπη στα παιδιά, κυρίως. Μικρά αλλά και μεγαλύτερα – προωτοέφηβους. Όμως μπορεί να παρακολουθήσει και μεγάλος την «ντελικάτη» γλώσσα καθώς και την ευγένεια που απολύει.. …Ωραία παράσταση.. Η Μαρινέλλα τη δούλεψε με φροντίδα και συναίσθηση. «Καθάρισα» μου είπε τους χαρακτήρες, για να περάσουν στο μυαλουδάκι των παιδιών «διαφανείς» δίχως να τα κουράσω… Το διασκεύασα πολύ προσεκτικά, με σεβασμό, με αγάπη. Πράγματι. Αναμετρήθηκε με το κείμενο, τα μηνύματα, μόνο στη σκηνή. Αφηγήθηκε, ερμήνευσε και χρησιμοποίησε τα σκηνοθετικά… τεχνάσματα! Σαράντα πέντε λεπτά, δίχως να κουραστεί το παιδί. Ροή συνεχής, σαφής, ευχάριστη με εικόνες και συγκίνηση. Με «ταύτιση» του θεατή, και καθώς η τρυφερότητα και το χιούμορ δίνονταν με αυστηρό (σχεδόν), μέτρο, η «απορρόφηση» ήταν σίγουρη. Μια ροή, που δεν «διαρρηγνύεται», ούτε λεπτό.. Μουσική, σκηνικό, φωτισμός, υπηρέτησαν άξια. Η ταυτότητα, όμως πλήρης, έχει έτσι: Παιδικό διήγημα του Βιζυηνού, που γράφτηκε το 1884. Σκηνοθετική επιμέλεια: Γιώργης Σηφακάκης, Θεατρική διασκευή: Μαρινέλλα Βλαχάκη, Σκηνογραφικά αντικείμενα: Γιώργης Σηφακάκης, Μουσική: Λεωνίδας Μαριδάκης, Τραγούδι: Αναστασία Έδεν – Λεωνίδας Μαριδάκης, Στίχοι Τραγουδιών: Γεώργιος Βιζυηνός, Φωτισμοί: Κατερίνα Παπανδρέου, Αφίσα: Κωστής Ζαζάς … «Για πες μας το! Για πες μας το κυρά το παραμύθι! Θα μας το ξαναπείς το «άλλο» παραμύθι; Μαρινέλλα; Το επόμενο δηλαδή; Το περιμένουμε με αγάπη. Για σένα και τις καταθέσεις της καλλιτεχνικής σου ανησυχίας.
Νά ’σαι καλά. Σ’ ευχαριστώ για το πάντα ιδιαίτερο κάλεσμά σου, σ’ ό,τι κάνεις.
Οι παραστάσεις της εταιρείας «ΒΙΟΛΕΤΤΑ»
Εντυπωσιάζει «Ο ΤΡΟΜΑΡΑΣ»
Με επιτυχία η εταιρεία τέχνης «Βιολέττα» συνεχίζει στο θέατρο «Δημ. Βλησίδης» στο Κουμ Καπί την παρουσίαση του παιδικού διηγήματος: «Ο Τρομάρας» του Γεωργίου Βιζυηνού. Οι παραστάσεις ξεκινούν στις 22 Φεβρουαρίου και θα διαρκέσουν έως τις 5 Μαρτίου.
Είναι ένα διήγημα που εντυπωσιάζει. Απευθύνεται σε μικρούς και μεγάλους και αποδίδεται με θαυμάσιο τρόπο από τη Μαρινέλλα Βλαχάκη (αφήγηση – ερμηνεία).
Το διήγημα είναι γραμμένο το 1884, και μόνον το γεγονός αυτό κάνει τον Τρομάρα να ξεχωρίζει. Η απόδοσή του φέρνει στον νου την εποχή που κυριαρχούσαν τα παραμύθια και όχι τα τηλεοπτικά κινούμενα σχέδια της βίας, με τα οποία έχει πλημμυρίσει η σημερινή εποχή.
Η δε μουσική του Λεωνίδας Μαριδάκη, ταιριάζει απόλυτα με το περιεχόμενο του διηγήματος.
Η Μαρινέλλα Βλαχάκη, εξήγησε πρόσφατα στα «Χ.Ν.» πώς συνάντησε τον Τρομάρα για να σημειώσει:
«Η γλώσσα του Τρομάρα είναι στην καθαρεύουσα, αλλά δεν έχει δυσκολία στην κατανόησή της και σήμερα επειδή ο συγγραφέας το απεύθυνε καθαρά στα παιδιά θέλοντας να επικοινωνήσει μαζί τους με όσο πιο απλό τρόπο μπορούσε.
Το θέμα που απασχολεί την υπόθεση του διηγήματος είναι ο φόβος που είναι τεράστιος σε σχέση με το μέγεθος μας και που για να τον νικήσουμε πρέπει να επιστρατεύσουμε ανάλογη με το φόβο μας θέληση. Όλα αυτά δίνονται με κέφι και χιούμορ».
Οι παραστάσεις αρχίζουν στις 8.30το βράδυ. Το Σάββατο θα δοθεί και πρωινή παράσταση στις 11π.μ.
Η σκηνοθετική επιμέλεια και η κατασκευή σκηνογραφικών αντικειμένων είναι του Γιώργη Σηφακάκη, η θεατρική διασκευή της Μαρινέλλας Βλαχάκη, η μουσική του Λεωνίδα Μαριδάκη, το τραγούδι της Αναστασίας Έδεν και του Λεωνίδα Μαριδάκη, οι στίχοι των τραγουδιών του Γεώργιο Βιζυηνού, οι φωτισμοί της Κατερίνας Παπανδρέου και το σχέδιο της αφίσας του Κώστα Ζαζά.
Γ. ΛΥΒ.
«Χανιώτικα Νέα», Τρίτη 1 Μαρτίου 2005
Από την εταιρεία «ΒΙΟΛΕΤΤΑ»
«Ο ΤΡΟΜΑΡΑΣ»
Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη, κείνο το βράδυ στις 26/2 στην παράσταση της εταιρείας «Βιολέττα» στο θέατρο «Δημήτρη Βλησίδη». Όπως έβλεπες να καταφθάνουν το ένα μετά το άλλο παιδάκια τεσσάρων, πέντε, έξι χρονών, και μεγαλύτερα και μικρότερα σκεφτόσουνα αν και κατά πόσο θα μπορούσες αλήθεια, ανάμεσα σ’ ένα τέτοιο πολυπληθές παιδομάνι να παρακολουθήσεις θεατρική παράσταση. Κι όμως να η έκπληξη: Με το που, άρχισε η ευχάριστη μελωδία να συνοδεύει το τραγουδάκι: Για πες το! Για πες το, κυρά το παραμύθι… στην αίθουσα απλώνεται απόλυτη σιγή.. και διατηρήθηκε αυτή η σιγή μέχρι το τέλος. Κι όλοι μαζί μεγάλοι και μικροί με το ίδιο ενδιαφέρον από διαφορετικές οπτικές, βλέπαμε, ακούαμε και απολαμβάναμε με τον «Τρομάρα», το διήγημα του Γεωργίου Βιζυηνού που με τόση επιτυχία διασκεύασε σε θεατρικό μονόπρακτο και ερμήνευσε η Μαρινέλλα Βλαχάκη..
Ένα παιδάκι, ισχνό και αδύνατο και με το σοβαρό ελάττωμα να φοβάται – που ο φόβος του μεγαλώνει ακόμα περισσότερο με την συμπεριφορά απέναντι του των συνομήλικων του, που τον βαφτίζουν κιόλας «Τρομάρα» - αποτελεί το ξεκίνημα του έργου. Ένα παιδάκι που όμως στην πορεία βοηθούμενο από κάποιες συγκυρίες, αρχίζει από σιγά σιγά να αποκτά αυτοπεποίθηση για να δείξει τελικά με τις πράξεις του και να ομολογήσει θαρρετά ότι στις επιτυχίες του στην ζωή βοήθησαν όχι τόσο η δύναμη, όσο η εξυπνάδα…
Το έργο εκπέμπει μηνύματα χρήσιμα για όλους. Φανερώνει αλήθειες, κοινά αποδεκτές όπως η ταπείνωση, η αποθάρρυνση, η επιβράβευση, η ενθάρρυνση, το κίνητρο κ.λ.π. – οι οποίες τόσο ζωντανά αναδείχνονται από το έργο αυτό του Βιζυηνού – και το πόσο αυτές λειτουργούν θετικά ή αρνητικά στις συμπεριφορές του παιδιού διδάσκοντας μικρούς μεγάλους.
Τις επιλογές της Μαρινέλλας να μας προσφέρει πάντα έργα με διδακτικό περιεχόμενο τις γνωρίζαμε. Και μ’ αυτό της το έργο επιβεβαιώνει την εντύπωση που έχουμε σχηματίσει για την δουλειά της. Κοντά στ’ άλλα ζήσαμε τις ωραίες στιγμές των παιδικών μας χρόνων όπου ρουφούσαμε άπληστα τα διδακτικά παραμύθια των γιαγιάδων – μανάδων μας και παίρναμε τα πρώτα ερεθίσματα για το άνοιγμα της φαντασίας μας.. σ’ αντίθεση με την ψυχοφθόρα πνευματική τροφή της βίας της διαφθοράς που προσφέρεται από τις οθόνες σήμερα στα παιδιά μας…
Αργυρώ Κοκοβλή
«Χανιώτικα Νέα», Δευτέρα 21 Μαρτίου 2005
εύφημες μνείες
Για τον «ΤΡΟΜΑΡΑ»
Προς τι αυτή η εύφημη μνεία για τον «Τρομάρα», το παιδικό αυτό διήγημα του Γεωργίου Βιζυηνού που ζωντάνεψε εκπληκτικά ωραία επί σκηνής η Μαρινέλλα Βλαχάκη, αφού οι παραστάσεις στο θέατρο «Δημήτρης Βλησίδης» έχουν λάβει πριν από 15 μέρες τέλος;
Μια πρώτη ένσταση για να μην γράψω μπορούσε να είναι ότι αξιώθηκα να πάω μόλις στην προτελευταία παράσταση, οπότε δώρον άδωρον για την προσέλευση κοινού η οποία, η πολύ καλή πάντως, γνώμη που σχημάτισα.
Μια δεύτερη αρκούντως πιο πειστική αυτή, ότι για τον «Τρομάρα» της Μαρινέλλας γράφτηκαν πολλά και καλά στα οποία τίποτα το άξιον λόγου δε θα είχα να προσθέσω. Τίποτα πλην ενός που το βρίσκω ωστόσο σημαντικό και που θα πρέπει να γραφεί.
Ότι δηλαδή, θα είναι ευχής έργο η συγκεκριμένη αυτή δουλειά της Μαρινέλλας, να παρουσιαστεί έστω κάπως απλούστερα στις αίθουσες εκδηλώσεων των σχολείων μας ή και στις αίθουσες διδασκαλίας ακόμα.
Μεγάλα κέρδη για τα παιδιά η γνωριμία με τη γλώσσα του Βιζυηνού, και η μύηση στο θεατρικό παιχνίδι, εκτός της αισθητικής απόλαυσης που η παραμυθία χαρίζει και της παραμυθίας που η αισθητική απόλαυση υποβάλλει…
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
